ALHUDA CHANITPHATTANA

5 เม.ย. 2562ยาว 2 นาที

บทสัมภาษณ์สองหนุ่มไทย จากเมืองดูไบ และอาบูดาบี (ตอนที่ 1)

อัปเดตเมื่อ 4 มิ.ย. 2562

มาเเล้วจ้า!!!

บทสัมภาษณ์สองหนุ่มไทย จากเมืองดูไบ และอาบูดาบี

แบดิง หรือนูรุดดีน เจ๊ะเด็ง รุ่นพี่สุดเท่ นักปั่นจักรยาน ที่กําลังจะเรียนจบปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัย Mohammed V (ชื่อมหาวิทยาลัย มูฮัมหมัด ที่ 5,ชื่ออย่างเท่อ้าาาา) และ น้องนาอิ้ล อีซา หนุ่มน้อยวัยเพิ่งจะ 20 ที่ตัดสินใจทํางานจากการเชื้อเชิญจากบริษัทใหญ่ระดับต้นๆของดูไบ...

เเละเเล้วหนุ่มน้อยนาอิ้ลก็มาถึง ด้วยท่าทางเขร่งขรึม ดูเท่ๆตามสไตล์ของน้องเขา น้องอิ้ลเป็นคนพูดน้อยแต่ถ้าเค้าพูดทีจะมีความฮามากๆๆๆ ยิ่งถ้าชวนคุยเรื่องซีรีย์เกาหลีเเล้วหล่ะก็ คืนนี้คงจะต้องคุยกันยาวๆ

ตามมาด้วยรุ่นพี่อารมณ์ดี แบดิง หรือน้องดีน ที่เวลาไปไหนมาไหน ใบหน้าเค้าจะยิ้มอยู่ตลอดเวลาราวกับว่าโลกนี้ไม่เคยมีปัญหาอะไรให้หนักใจเลยทั้งนั้น (แลดูเหมือนว่าเป็นตัวมิ้นท์เองเวอร์ชั่นผู้ชาย ฮ่าๆๆๆ)

น้องนาอิ้ล / มิ้นท์ / น้องดีน ณ La Mer

แม้ทั้งสองหนุ่มจะมีบุคลิกที่ค่อนข้างต่างกันมาก แต่ขอบอกว่าเค้ามีจุดเริ่มต้นในยูเออีจุดเดียวกัน คือการมาเรียน ม. 1 ที่เมือง Al Ain และอยู่ที่ยูเออียาวมาจนถึงปัจจุบัน จึงไม่ต้องทดสอบความสามารถทางด้านภาษาอาหรับ เพราะน้องทั้งสองน่าจะพูดเหมือนคนพื้นเมืองที่นี่เเล้ว.....

วันนั้นเรานัดกันกับน้องๆ นักเรียนอีก10 กว่าคน ที่ร้านชาบูแห่งหนึ่งในดูไบ แต่บังเอิญสองคนนี้นั่งใกล้ พวกเราเลยนั่งเม้ามอยกันไปเรื่อย....

นั่งอยู่ในร้านชาบูกว่า 5 ชั่วโมง เราก็โม้กันไม่หมด จนเจ้าของร้านขอเชิญให้พวกเรากลับ ฮ่าๆๆๆๆ พวกเราเลยนั่ง metro ไปเดินคุยที่ La Mer สถานที่สุดชิคกันต่อ

ณ ร้านชาบู ที่ไล่เรากลับ ฮ่าๆๆๆๆ

สิริรวมเวลาโม้ของพวกเราก็ราวๆ 8 ชั่วโมง วันนั้นเราถึงบ้านกันเช้าเลยหล่ะครับ ฮ่าๆๆๆๆ

…................................................................................

เราคุยกันทั้งเรื่องมีสาระ และไม่มีสาระ (ส่วนมากจะไม่ค่อยมีสาระ:-) แต่มันมีบางเรื่องที่มิ้นท์ได้พูดคุยกับน้องๆ แล้วมันได้สร้างแรงบันดาลใจ จุดประกายอะไรบางอย่างให้กับมิ้นท์.....เห็นน้องๆเค้ายังเด็กๆกันแบบนี้ แต่ความคิดเค้าเป็นผู้ใหญ่กันมาก มิ้นท์เลยอยากมาเเชร์ให้ทุกคนได้อ่านกันนะคะ

ถ้ามิ้นท์เขียนหมดทุกสิ่งที่เราคุยกันคงจะได้หนังสือเล่มนึงพอดี มิ้นท์เลยตัดบางส่วนของการเม้ามอยของพวกเรามาให้ท่านผู้อ่าน

…...หวังว่าจะเป็นประโยชน์ เเละสร้างแรงบันดาลใจให้ทุกท่าน ไม่มากก็น้อยนะเจ้าคะ........

…................................................................................

เริ่มจากน้องดีน หนุ่มอาบูดาบีก่อนเลยเเล้วกัน....

กาลครั้งหนึ่ง (ไม่) นานมาเเล้ว....มิ้นท์กับน้องดีน พบกันครั้งเเรกเมื่อปี 2016 ตอนนั้นน้องเค้ามาเป็นล่ามภาษาอาหรับให้มิ้นท์ แต่เรายังไม่สนิทกันมาก จนเรามาพบกันอีกครั้งปี 2017 ด้วยความสามารถทางด้านภาษาอาหรับอันเก่งกาจ น้องดีนก็มาเป็นล่ามเหมือนเดิม แต่คราวนี้เราพอจะมีโอกาสได้พูดคุยกันมากขึ้น และจากการที่มิ้นท์ชื่นชมน้องในเรื่องของการมีวินัย ทั้งเรื่องเรียน และเรื่องการใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ เราก็เลยซี๊กันไปเลย ฮ่าๆๆๆ........

มิ้นท์:ไหนเล่าหน่อย มาจากไหน ทําไมมาเรียนอยู่ยูเออีได้ แล้วมาอยู่นี่กี่ปีระค้าบ?

น้องดีน:ผมเป็นคนจังหวัดสงขลา ตอนนั้นที่โรงเรียนประถมที่ผมเรียนอยู่ เค้ามีทุนให้มาเรียนในยูเออี ผมเลยมาเรียนอยู่ที่นี่ตอน ม.1

ตอนมาเเรกๆเรียนอยู่โรงเรียนมัธยมที่ Al Ain ครับ เมืองสงบๆเงียบๆ ไม่ศิวิไลซ์เหมือนอาบูดาบี หรือดูไบหรอกครับ.......ตอนนี้ผมก็อยู่ที่ยูเออีมาราวๆ10 ปีแล้ว

น้องดีนกับชุดคันดูร่า ชุดพื้นเมืองของยูเออี

มิ้นท์:ได้ข่าวว่ามาเเรกๆ เด๋อเลยใช่เปล่าค้าบ? อิอิ :-p

น้องดีน: ก็เรื่องภาษาแหล่ะครับ เพราะมาที่นี่ผมภาษาอาหรับยังไม่ได้ อังกฤษยังไม่ได้ ที่สําคัญ ผมพูดไทยไม่ค่อยได้อีก!!!! เพราะที่บ้านผมพูดมลายูกัน

โอ้โห....จุดนี้เลยทําให้โดนแกล้งหลายเรื่องเลย เพราะผมสื่อสารภาษาไทยก็ยังไม่รู้เรื่อง!!!!

มิ้นท์:พูดไทยไม่ได้เลยโดนแกล้งเลย?

น้องดีน:ก็ประมาณนั้นครับ รุ่นพี่ผมเค้าไม่ชอบให้เราพูดมลายูกัน บางครั้งก็โดนตีเลย ผมเลยต้องพยายามที่จะสื่อสารภาษาไทยให้ได้ แรกๆผมคุยกับพี่ๆเค้า ผมถามเค้าว่า.......

“ระยะทางไปมัสยิด นี่กี่กิโลกรัม???”

ผมนี่โดนตบเลย พี่เค้าถามว่าผมเป็นคนไทยอยู่มั๊ย???.....พอไปเรียนเรื่องภาษาอาหรับก็ไม่ต้องพูดถึง ยังไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่โอ้โห!!!ต้องเรียนอังกฤษอีก แล้วผมก็ต้องมาอ่านภาษาอังกฤษให้รุ่นพี่ฟัง เสี่ยงโดนตบไปอีก ฮ่าๆๆๆๆ

มีครั้งนึง ผมอ่านคําว่า “type” (ไทป์) ผมออกเสียงว่า"ไท-เป"ผมโดนดุเรื่องนั้น จนวันนี้ผมไม่เคยลืม แต่ละคําที่ผมโดนด่ามาเลยครับ ก็เลยเป็นเรื่องดีอย่างหนึ่ง เมื่อเวลาผ่านไป ก็ทําให้เราไม่กลับไปผิดซํ้า....

.....จากนั้นมันก็คือการมีวินัย การฝึกตัวเอง เรียนรู้ทั้งสามภาษาด้วยกัน ไทย อาหรับ และอังกฤษ

ถือว่าเป็นการต้องปรับตัวครั้งยิ่งใหญ่สําหรับเด็กมัธยมต้นเลยครับ.....

มิ้นท์: เอาจริงป่ะ...คือตอนนี้น้องดีนพูดไทยชัดมากอ่ะ ตอนเเรกพี่นึกว่าน้องดีนพูดมลายูไม่ได้ด้วยซํ้า!!!

น้องดีน: ก็นี่เเหล่ะครับข้อดีที่มาอยู่ตั้งเเต่เด็กๆ เลยได้ฝึกพูดภาษาไทย ก็อย่างที่บอก รุ่นพี่ผมไม่ชอบให้พูดมลายูเลยจริงๆ ก็เลยเป็นเเรงผลักดันทําให้ผมพูดไทยชัดเลย

มิ้นท์: พี่ขอถามหน่อย มีข่าวว่า มหาลัยที่น้องดีนเรียนอยู่ ให้เงินเดือนถึง 6,000 ดิรฮัม (ประมาณเกือบๆ 60,000บาท/เดือน) ฟรีค่าอาหาร และที่พัก จริงอ่ะเปล่า??? ฮ่าๆๆๆ พี่ขอถามข่าวเม้านิดนึง อยากรู้ว่าอาบูดาบีรวยขนาดไหนอ่ะนะ!!

น้องดีน: ฮ่าๆๆๆๆ ก็จริงครับ แต่ว่าเค้าไม่ได้ให้มั่วๆนะครับ เค้ามีกฏเกณฑ์ว่าต้องได้เกรดเท่าไหร่ และประพฤติตัว ยังไง เเบบบางทีมาสาย ขาดเรียน ก็โดนหักเงินไปเรื่อยแหล่ะครับ ส่วนผมหลุดเกณฑ์ 6,000 นั้นไปแล้วครับ (ยิ้มอ่อนให้พี่มิ้นท์;-)

มิ้นท์:โอ้ ว้าวววว....อยากสมัครเรียนมหาลัยนี้จัง แต่อายุคงเกินแน่นอน!!!! กิกิ (รู้ตัวๆ)

มิ้นท์: ตั้งเเต่อยู่ที่นี่ เคยมีปัญหาอะไรใหญ่ที่สุด เเล้วน้องดีนผ่านมันมาได้ยังไง?

น้องดีน: ปัญหาที่ผ่านไปได้.......ผมเป็นคนโชคดีอย่างนึงครับ ที่ทุกอย่างมันไปได้ด้วยดีหมด เช่นเรื่องเรียน เรื่องเพื่อน เรื่องครอบครัว...แต่ถ้าอุปสรรคหลักๆที่ต้องผ่านไปให้ได้ ก็คือช่วงที่ผมรับทำงานพาร์ทไทม์ครับ

ช่วงนั้นปิดเทอมใหญ่ (หัวใจว้าวุ่นป่ะ??? แซวๆ) แต่ผมรับจ๊อบมาเป็นล่ามให้กับบริษัทไทยมาติดตั้งโรงงานกลางทะเลทราย ซึ่งช่วงนั้นก็เป็นหน้าร้อน ผมต้องทำงานช่วยพี่ ๆเชื่อมเหล็ก และแปลภาษา

ให้เจ้าของโรงงานไปด้วย เราทำงานตั้งแต่ 6 โมงเช้า ถึง 6 โมงเย็น!!

"....ผมแอบร้องไห้เกือบทุกคืน......"

ด้วยความที่ยังเด็ก ตอนนั้นผมอยู่ ม.5 ครับ...แต่ผมก็อดทนจนผ่านจุดๆนั้นไปได้ (โอ๋นะๆ T_T พี่มิ้นท์คิดภาพไม่ออกเลยจริงๆว่าน้องดีนร้องไห้เป็นไง)

มิ้นท์: พี่เห็นน้องดีนไปปั่นจักรยานบ่อยๆ เห็นจริงจังมาก ดู coolสุดๆ

น้องดีน: ดูเท่นั่นก็ส่วนนึง แต่การไปปั่นจักรยานเป็นจุดเปลี่ยนชีวิตผมเหมือนกัน ปกติผมเป็นคนไม่ค่อยกล้าเท่าไหร่ จะอยู่กับสังคมเพื่อนๆตัวเองที่โรงเรียน ที่มหาลัย พอไปปั่นจักรยานก็ได้มีโอกาสไปเข้ารวมกลุ่มกับพี่ๆคนไทยที่มีหน้าที่ตําแหน่งการงานที่ดี ได้เจอคนเอมิเรตส์แท้ๆ ร่วมปั่นจักรยานเป็นเพื่อนไปกับพวกเค้า บางท่านมีตําแหน่งสูงมาก ตอนแรกเราไม่คิดว่าเราจะมีโอกาสได้คบกับคนระดับนี้ แต่พอมาปั่นจักรยานก็ได้รู้จักกัน พอเค้ารู้ว่าเราพูดอาหรับได้ก็ยิ่งทําให้เค้าสนิทใจที่จะคบกับเรา

น้องดีน กับนักปั่นยูเออี

.....การมาปั่นจักรยาน ทําให้ผมได้มาสัมผัสอีกโลกหนึ่ง

ที่ผมไม่คิดว่าจะได้เคยสัมผัส.....

อย่างที่พี่เห็นผมก็ชอบการไปปั่นจักรยานมาก จนพักหลังๆผมมาคิดเหมือนกันว่าการไปปั่นจักรยานทําให้ผมห่างเหินจากเพื่อนๆน้องๆ ที่มหาวิทยาลัยไปบ้าง ตอนนี้ผมคิดได้เเล้ว ก็เลยพยายามเเบ่งเวลาไม่ให้มากระทบความสัมพันธ์กับเพื่อนๆของผมด้วย....เรื่องจักรยานก็เป็นสิ่งที่ชอบ แต่เรื่องความสัมพันธ์กับเพื่อนๆก็สําคัญ ผมต้องจัดการให้ดี....

ว้าวๆ ได้ปั่นกับท่าน เชค หลานชายของเชคคาลิฟา ประธานาธิบดียูเออีด้วยอ่า!!!

มิ้นท์: ชอบมั๊ย อยู่ที่ยูเออี?

น้องดีน:ผมชอบมากครับเพราะผมอยู่มานานจนเหมือนบ้านเเล้ว นี่จะเรียนจบอีกหนึ่งเทอม ผมไม่อยากเรียนจบเลย ตอนนี้เลยว่าจะหาทางอยู่ต่อ ผมน่าจะสมัครงานทําที่นี่ก่อนสักพัก

มิ้นท์: มีอะไรอยากฝากถึงน้องๆที่อยากมาเรียนที่ยูเออีมั๊ย?

น้องดีน: สำหรับน้องๆที่ตั้งใจจะมาเรียนที่ยูเออี...ถ้าน้องได้มาแล้ว พี่ก็ขอให้น้องใช้โอกาสตรงนี้ให้คุ้มค่ามากที่สุด เรียนด้วย เที่ยวไปด้วย ลองทำสิ่งใหม่ๆดูบ้าง แล้วสิ่งใหม่ๆจะเข้ามาในชีวิต แล้วเราจะมองเห็นโอกาสอีกมุมนึงที่กว้างขึ้น

ชุดพร้อม ใจพร้อมกว่า เย้!

มิ้นท์: พี่ก็ใจหายเหมือนกันนะ ถ้าพี่มายูเออีเเล้วน้องดีนจะไม่อยู่ที่นี่ แล้วตอนนี้แพลนว่าจะอยู่ที่นี่ยังไง?

น้องดีน: ผมก็จะลองสมัครงานดูหลายๆที่นะครับ หรือก็อาจจะหาทุนเรียนต่อไปอีก แต่ความฝันของผมส่วนหนึ่งคืออยากลองสอบกระทรวงต่างประเทศเพื่อทํางานสถานทูตดูครับ ผมน่าจะชอบงานระหว่างประเทศ โดยเฉพาะประเทศอาหรับ ผมจะลองดูครับ.....